ตอง ๑ หมายถึง น. ใบไม้ขนาดใหญ่ใช้ห่อของได้ เช่น ตองกล้วย; เรียกไพ่ไทยชนิดหนึ่งโดยปรกติเล่นกัน ๖ ขา ว่า ไพ่ตอง, จํานวนไพ่ที่มีเหมือนกัน ๓ ใบเรียกว่า ตอง, ลักษณนามเรียกไพ่ที่เหมือนกัน ๓ ใบ เช่น ไพ่ตองหนึ่งไพ่ ๒ ตอง.
ดู สลาด.
ก. ถูก เช่น ต้องชะตา ต้องใจ; เป็นกริยาช่วยบอกความแน่ใจหรือบังคับ เช่นต้องกิน ต้องนอน ต้องทํา. น. เรียกต้นข้าวในนาที่โศกใบเหลืองไป ซึ่งถือกันว่าถูกผีกระทําว่า ข้าวต้อง.
ว. ตรงกัน, พ้องกัน, ถูกกัน.
(กฎ) ก. ถูกกล่าวหาหรือถูกฟ้องในคดีอาญา.
ก. ชอบ, ถูกใจ.
ก. ถูกตา. ว. น่าดู.
ก. ถูกตัดสินให้ลงโทษในคดีอาญา.